Farao’s

Al Haram, Giza Governorate, Egypte

Bijna iedereen weet dat farao’s werden gemummificeerd. Maar wat was de reden hiervoor? In de religie van de Egyptenaren geloofde men dat een overledene niet naar het eeuwige leven kon reizen zonder een stoffelijk lichaam dat niet verging. In het begin werden de lijken in linnen ingewikkeld en in een rieten of houten doodskist gelegd. Daarna werd de kist in een graf van hout of tichelsteen ondergebracht, waardoor het lijk niet snel ontbond.

Pas later werden de lijken echt gemummificeerd. Eerst werd een lichaam open gemaakt en werden de ingewanden eruit gehaald. Deze werden ingepakt en in een vat gedaan om in het graf te kunnen zetten. Dit werd gedaan omdat de organen voor een versnelde ontbinding zorgden. De hersenen werden er via de neusgaten uit gezogen. Het hart werd in het lichaam gelaten, omdat deze volgens de Egyptenaren het verstand, gevoel, geheugen en de persoonlijkheid bevat. Hierna werd het lichaam 40 dagen bedekt met natronzout om het volledig uit te drogen. Na de uitdroging werd het lichaam opgevuld met hars en in linnen gewikkeld.

Terwijl wij nu gewend zijn bij een overledene de mond sluiten door middel van een hechting of een kinsteun, werd bij farao’s de mond juist geopend. Met het oog op de overleving van de ziel in het hiernamaals, zou degene moeten kunnen ademen, praten, eten en drinken.

Het welbekende gouden dodenmasker van Toetanchamon is beroemd geworden omdat deze helemaal intact is gebleven. Zijn graf is als één van de weinige, niet afgebroken of leeggeroofd. Alle grafgiften (meer dan 3500 voorwerpen!) waren nog aanwezig toen zijn graf werd ontdekt in 1922.

Door de vele schatten en grafgiften die met de overledene mee werden gegeven, zijn de meeste graven leeggehaald door grafrovers. Daarom werden er in de piramide vele gangen gemaakt, om mensen juist niet naar het graf te leiden, maar ze te laten verdwalen. Het lichaam van de farao werd zo goed mogelijk verstopt, want “wie de slaap van de farao verstoord, zal worden aangeraakt door de vleugels van de dood”. Zo luidt het gezegde, ook wel de “vloek van de farao” genoemd.

De piramiden van Gizeh zijn het best bewaard gebleven. Deze zijn gebouwd voor de farao’s Cheops, Chefren en Mykerinos. Wanneer een farao stierf zou zonnegod Re ervoor zorgen dat hij kon opstijgen naar de hemel. De zon zou zijn stralen als een trap gebruiken en de piramide was een kleine opstap voor de koning.